Onderzoeksproject AP/07 (Onderzoeksactie AP)
De topografisch meetinstrumenten voor driedimensionale puntpositionering waren tot het einde van de jarten 1980 totaalstations; een evolutie van een klassieke theodoliet met een electromagnetische afstandsmeter, een microprocessor en computer geheugen. Op die manier werden horizontale en verticale richtingen en hoekmetingen gecombineerd met electromagnetische afstandsmetingen. Vanaf de jaren 1990 worden satellietobservaties ingschakeld voor het bepalen van referentiepunten of detailpunten.
Het opzetten van verschillende RTK netwerken (FLEPOS,WALCORS, ...) in België heeft de integratie van GPS metingen in topografische projecten een flinke duw in de rug gegeven.
De twee technieken (totaalstation en GPS) zijn complementair met elk zijn eigen voordelen en beperkingen, goed gedocumenteerd in de literatuur. Doordat de basistechnieken die gebruikt worden in beide instrumenten totaal verschillend zijn (satelliet radiosignalen voor GPS, opto-magnetische golven voor totaalstations) werden oorspronkelijk beide instrumenten afzonderlijk ontwikkeld. De laatste jaren is er echter een evolutie naar een toenemende compatibiliteit zowel in hardware als software componenten tussen beide systemen, wat zich nu vertaalt in een gecombineerd toestel: het zogenoemde satelliet totaalstation.
Als resultaat hiervan zullen de klassieke calibratie procedures voor theodolieten aangepast moeten worden voor de nieuwe generatie totaalstations. Logischerwijs heeft het GPS deel van deze theodolieten een heel specifieke testprocedure nodig waarvan de hoofdpunten worden besproken in het project.
De procedure voor de calibratie van de electromagnetische afstandsmeter en de calibratie voor de hoekmetingen moeten eveneens bestudeerd en zo nodig aangepast worden. Bovendien wordt de software ingebouwd in het totaalstation vaak ten onrechte genegeerd bij calibratie van het instrument. Bepaalde fouten worden geïntroduceerd door limieten inherent aan de implementatie van bepaalde software algoritmes, ook bij het verwerken van ruwe satellietgegevens. Deze fouten zullen zich voortplanten in elke verdere berekening met puntcoordinaten, zoals bijvoorbeeld
de berekening van voorwaartse en achterwaartse insnijdingen, berekening van oppervlakken, . . . . Een grondige test methodologie van de ingebouwde software is daardoor een noodzakelijke ontwikkeling.
Het voorstel beantwoordt aan de nood voor een grondige studie en suggesties voor procedure en uitbouw van een laboratorium nodig voor de calibratie van satelliet totaalstations. Dit type instrumenten belooft immers populair te worden in de topografische wereld, waar kwaliteitscontrole een belangrijk aspect is.
Methodologie voor de nauwkeurigheidscertificatie van totaalstations met ondersteuning voor satellietplaatsbepaling : eindrapport
Brussel : Federaal Wetenschapsbeleid, 2007 (SP1797)
[Om te downloaden]
