| Source DB | nl |
|---|
| Institution | KU Leuven |
|---|
| Code | 8516b3e4-1e8c-4706-aa41-1c51f95dd418 |
|---|
| Unit | 3420d399-29f4-4edf-9f9d-252e7b1d400d
|
|---|
| Begin | 10/5/2015 |
|---|
| End | 12/3/2020 |
|---|
| title fr |
|
|---|
| title nl | Iteratieve oorlog acties en het Agentschap van het stedelijk weefsel van Palestijnse steden
|
|---|
| title en | Iterative War Actions and the Agency of the Urban Fabric of Palestinian Cities
|
|---|
| Description fr |
|
|---|
| Description nl | De toegenomen aantrekkingskracht van stedelijke centra bevordert de snelle verstedelijking van de wereldbevolking. De aantrekkingskracht van en aandacht voor steden maakt hen echter ook steeds vaker tot een doelwit. De toegenomen druk op steden in de wereld transformeert de stad in een plaats waar allerlei rampen plaatsvinden, van natuurrampen tot door de mens aangerichte rampen. Zo worden steden steeds vaker door oorlog bedreigd. Terwijl militaire onderzoekseenheden uitgebreid de ‘weerstand van stedelijke geografieën’ tegen militaire operaties onderzoeken, wordt in academische middens bij het bestuderen van ‘urban resilience’ voornamelijk aandacht besteed aan de klimaatverandering, natuurrampen en terrorisme. Hoewel terrorisme steeds vaker stedelijke centra bedreigt, is het slechts één van de vele gezichten van ‘urban warfare’. Dit doctoraatsonderzoek gaat een stap verder in het versterken van ‘urban resilience’ tegen moderne oorlogsvoering. Het onderzoekt de relatie tussen de architectuur van de stad en ‘urban warfare’, door de capaciteit van ‘urban resilience’ in oorlogszones te onderzoeken, voornamelijk in het Midden-Oosten.De onderzoekshypothese stelt dat bepaalde processen van ‘place making’ onder oorlogsomstandigheden plaatsvinden parallel aan de vernieling van de gebouwde omgeving en diens sociale plaatsen. Het overleven van de aangevallen bevolking vergt vele vaardigheden en ervaring in het definiëren en toe-eigenen van nieuwe plekken onder moeilijke omstandigheden. Het toe-eigenen van architecturale ruimtes als aanpassing aan de oorlogsomstandigheden wordt bepaald door de noden om te overleven, zoals toegang tot drinkbaar water, voedsel, sanitair en medicatie maar ook het ontvangen van nieuws en informatie. De architectuur van de stad is één van de factoren die kunnen bijdragen aan het vervullen van deze noden en kan dus een actieve rol spelen bij het versterken van de ‘resilience capacity’ van de bevolking.Het onderzoek richt zich op de ‘resilience capacity’ in de Palestijnse gebieden tijdens de tweede intifada die begon in het jaar 2000, met de stad Nabloes als belangrijkste case study. Tijdens deze periode onderging Nabloes verschillende, opeenvolgende vormen van geweld waaronder de slag - die beschouwd wordt als een paradigma voor moderne ‘urban warfare’ - maar ook langdurige belegeringen en ‘curfews’. De ‘resilience’- en overlevingspraktijken van Nablus’ inwoners worden geanalyseerd aan de hand van multidisciplinaire onderzoek dat etnografisch onderzoek combineert met ‘mapping’ en het driedimensionaal modelleren van oorlogsrelazen.
|
|---|
| Description en | The rapid urbanization of the world’s population is fostered by the increased lure of urban centres, which makes them attractive and upsurges the attention to them; such “attention” is an alternative word for targeting. The increased pressure on the global city transforms it to a target for multitude of “catastrophes” ranging from natural to man-made ones; War is one form of those man-made catastrophes that threaten cities increasingly.While the military Academy is enhancing its research engines to address the resistance of urban geographies against the military operations, the civil academic studies on ‘Urban Resilience’ privileges ‘climate change’, ‘natural disasters’ and ‘terrorism’. Though terrorism is increasingly threatening urban centres, it is only one of the many faces of the modern urban warfare.This doctoral research is taking one further step into the enhancement of urban resilience against modern warfare; it will investigate the relationship between the Architecture of the city from one side and urban warfare from the other side, examining the urban resilience capacity in war zones, mainly in the Middle East. This research hypothesises that other processes of place making can simultaneously parallel the destruction of the built environment and its social spaces during wars. The survival of populations under attacks embraces plenty skills and experiences of defining and appropriating new places under severe conditions. The appropriation of architectural spaces to fit with new emerging conditions of war is mainly concerned with essential survival needs for human beings, like having access to drinking water, food, sanitation, medicine and even receiving news and information. Obtaining these needs is limited or facilitated by multiple factors: the Architecture of the city is a main player.According to the precedent investigation, the conceptual framework of the city as a battlefield has to expand beyond its passive role as a receptacle of gunfire. The architecture of the city has an active role in enhancing people’s resilience capacity.Taking Nablus city in Palestine as the main case study, this research investigates its resilience capacity during the second Intifada that commenced the year 2000. In this period, Nablus has experienced different and successive forms of violence including the battle of 2002, which is considered as a paradigm for modern urban warfare, as well as prolonged sieges and curfews. This research will examine the resilience and survival practices of Nablus residents through multidisciplinary analysis combining ethnographic analysis, mapping and three-dimensional modelling of narratives.
|
|---|
| Qualifiers | - Architecture - Resilience - |
|---|
| Personal | De Meulder Bruno, Kittana Abdalrahman M.A. |
|---|
| Collaborations | |
|---|
